Een tijdje terug deed ik een oproep naar gastbloggers voor mijn site. Iris van My unique tribe reageerde hier op. Zij wil graag haar blog, over haar leven met een dochter met ADHD zoveel mogelijk verspreiden. Lees je mee?
The intro…
‘’Ik schrijf dit voor jou, je talenten mogen gezien worden”.Dat jij alles meemaakt wat er om je heen gebeurt is niet altijd makkelijk want het maakt je hoofd vaak best wel druk.Dat je daardoor soms in de war bent of rust nodig hebt is totaal niet raar. Als iemand je hulp nodig heeft of er gebeurt iets met een ander is je medeleven ontroerend. Hoe jij je door je doorzettingsvermogen enorm kan vastbijten ergens in en het je uiteindelijk ook lukt maakt me zo trots.In de snelheid waarin er geknutseld kon worden kan je je nu beter focussen om echt iets te maken waar je met trots naar kijkt dat is zo mooi om te zien. Maar vooral hoe je toch ondanks alles je eigen ik bent, What you see is what you get lieve schat, je bent voor mij bijzonder’’
Just a mom on a mission
Dit ben ik! Mama van 2, mijn dochter 9 jaar en zoontje van 1,5 happy getrouwd kan niet beter! Bloggen, adhd- coach, open, eerlijk, een deler en vooral levensgenieter.
Dit is mijn dochter! 9 jaar creatief, lief, meedenkend, staat altijd klaar voor anderen, lekker actief, ziet veel om zich heen door minimale concentratie, mooie vlinders, lieveheersbeestjes en hey! ‘Een vliegtuig’, heeft het vooral erg druk met alles en dit niet zonder reden want …. Mijn dochter heeft ADHD. Altijd dat idee dat mijn meisje dingen vertoonde waarvan ik dacht hoort dit? ‘Het is een fase’ heb ik denk ik wel duizenden keren gezegd en gehoopt maar een jaar geleden was het moment toch daar.
Teksten als ‘ze is DE stoorzender’ en ‘ze leidt alles en iedereen maar af’ hoor ik nog in mijn geheugen. Ik wist wel waar het over ging ik was niet gek! Echter zo definitief vond ik wel pittig ik was blij dat we eindelijk voor de oplossingen gingen maar ook triest dat deze ‘fase’ dus echt geen fase was. Het was een feit, het was waar, het was mijn kind waar ze het over hadden en dat was met een gesprekje niet zomaar even opgelost nee dit werd een ‘traject’
Hoe kinderen met adhd worden neergezet en ook het beeld wat hierover gecreëerd wordt kan mij soms storen. Je hoeft het maar op te zoeken op google en de artikelen over bijv. medicijngebruik en negatieve artikelen over bestaat het nou wel bestaat het nou niet, is het een modewoord of ligt het aan de opvoeding en nog zo meer vliegen je om de oren! Aan sommige dingen brand ik mijn handen niet dit omdat ik juist wil vermijden het negatieve naar boven te halen maar het zou zo te gek zijn als de eerste ‘hit’ toch is over bijvoorbeeld de titel ADHD en creativiteit of ADHD en de positieve kanten.
In plaats van ze zien als probleemkinderen ze te zien als mooie vrije denkers! Begrijp me niet verkeerd ik probeer het niet te bagatelliseren en hey! Ik zit er middenin het is echt niet altijd tof! Maar ik mis die gedachten echt. En daarom juist daarom ben ik ‘’een mama on a mission’’ iemand met een boodschap die ik graag zou rondstrooien als confetti! In mijn ideale gedachten ben ik een soort beroemdheid met een platform waarin alles wat ik zeg voor waar aangenomen wordt maar eerlijk is eerlijk ik ben verre van beroemd ik ben gewoon maar een moeder uit een dorp😉. De hele dag draait mijn gedachten op volle toeren. Mijn missie zit er nog niet op ik heb een stem en die gebruik ik ………. Iedereen die het hoort of leest heb ik dan toch kunnen bereiken….
‘Noem me een dromer die misschien wel het onbereikbare wil bereiken, ik ben van mening dat als je niet alles hebt gegeven je het niet hebt geprobeerd’ Eerlijk is eerlijk, de adhd treinrit heeft mijn energie best wat opgebrand het afgelopen jaar en soms nog steeds. In korte tijd maar ook in zo’n snelle tijd zoveel informatie verwerken en ook nog steeds dagelijks leven ervaren was alsof je op het station staat en de trein steeds voorbijraast zonder te stoppen.
‘Je denkt dat je het weet maar je hebt geen idee’ was mijn lijfspreuk en als een wervelwind las ik mezelf door informatie heen en vloog ik over google om te kijken wat we konden doen. Dat je als moeder bang bent om te falen omdat je niet binnen zo snel mogelijke tijd alle informatie voorradig hebt om het voor jou kind allemaal op te lossen of haar gelukkig te maken en elke bui voor te zijn was aanwezig bij mij. Dat je elke keer als je haar ziet worstelen jezelf de schuld geeft want ‘dat had jij toch wel al kunnen voorzien’? Dat is mijn taak toch? Dat moment dat er erkenning was en ik niet de enige was die zag dat er iets niet klopte was een verademing. Niet omdat ik blij was dat er iets was maar omdat ik eindelijk iemand had op de juiste plek, de juiste steun mijn persoonlijke google.
Is voor een keer iemand die niet zei dat alle kinderen druk zijn of is niet die gesprekspartner die vertelde dat alles wat ik zei ‘oh zo herkenbaar was’ want dat was bij hun exact hetzelfde! …Nee gewoon iemand die zei: ’Ik zie het ook…Nu een jaar later zittend in dat moment met dat zonnetje op mijn bolletje realiseer ik me dat ik ook maar moeder ben, elke dag nog leer en meemaak en mag genieten maar ook mag huilen. Niet elke dag een feestje hoeft te zijn (al proberen we natuurlijk van wel😉) en dat het soms ook echt wel kan tegenzitten. Alleen al deze gedachten zorgt voor de ontlading, het gevoel van rust wat ik soms even nodig heb om de snelheid van adhd in ons leven even te stoppen. Dat ik nu degene mag zijn die er voor een andere ouder is en zeg: Ik zie het ook, we gaan ermee aan de slag is voor mij een verademing. Een mooie gedachten en een positieve draai aan het hele verhaal.
Soms moet je een moment afdwingen maar is het helemaal niet erg om wel eens het gevoel te hebben dat je er even doorheen zit pak dat moment dan ook om je te realiseren dat er zoveel dingen zijn die je wel echt zo goed doet. Met deze gedachten kan ik door ik pak de energie weer terug die ik even was verloren en full force vooruit! Met een positieve kijk op met mooie meisje met adhd…
Wil jij meer lezen van mij? Volg dan Instagram Mamavan.AlleDagenHeelDruk
Wil jij ook je verhaal kwijt door middel van een gastblog? Stuur mij dan een berichtje via het contactformulier.
