Sinds ik werk, bekruipt mij soms een schuldgevoel tijdens de avondspits in huis. Ik vind het soms best lastig om mijn werkleven en mijn gezinsleven te combineren. Zeker als mijn man lange dagen maakt op zijn werk, waardoor ik er dan vaak alleen voor sta ‘s avonds.
Laat thuis
Ik maak ook lange dagen in de kinderopvang en ben vaak pas om 18.00 klaar met werken. Dan moet ik de kinderen nog ophalen, waardoor we pas tegen 18.40 thuis zijn. Dan moet er nog gegeten worden, terwijl ik de kinderen het liefst zo snel mogelijk in bed wil hebben. Want de volgende dag moeten we weer gewoon vroeg opstaan om naar school te gaan. We zijn alle drie moe, wat resulteert in gemopper op elkaar, niet echt gezellig. En ik doe echt mijn best om er wat gezelligs van de maken na een lange dag werken en opvang voor de kinderen. Helaas lukt dit niet altijd, waardoor ik me soms best wel schuldig voel, dat ik niet een leukere moeder ben.
Hoe maken we het gezelliger
Om het wel gezelliger te maken ‘s avonds, heb ik wat kleine oplossingen. Die de sfeer wat beter maken met twee vermoeide kinderen en een moeder die ook moe is.
Zo maak ik nu vaak op mijn vrije dagen al eten klaar, zodat we die bij thuiskomst op mijn werkdagen alleen nog maar hoeven op te warmen.
En ik probeer minder te mopperen, door sommige principes maar een beetje opzij te zetten. Zoals mijn bijvoorbeeld bij mijn peuter. Als hij te moe is, heeft hij niet zo veel zin in warm eten. Iets wat ik eigenlijk wel belangrijk vind. Maar als ik zijn warme maaltijd geef en hij eet het toch niet, vind ik dat ook zonde. Zowel van mijn werk in de keuken, als dat het blijft staan, als het gemopper dat hij nou eens moet gaan eten. Dus nu zorg ik, 1. dat we iets eten waarvan ik zeker weet dat hij het lekker vind en 2. als we iets eten waarvan ik weet dat hij er niet zo van houdt, krijgt hij een boterham. Dan heeft hij toch iets binnen en hebben we geen strijd. Wel zo gezellig.
Voor alle moeders is het zorgen voor kinderen soms zwaar. Moe-dig is chronisch ziek en schreef een blog met 20 tips als je te moe bent om voor je kinderen te zorgen.
Bedtijd
Zodra het eten op is, is het bedtijd. Mijn oudste red zich voor een groot deel zelf. De jongste heeft nog wel wat hulp nodig, bij het pyjama aantrekken. Als de oudste klaar is, gaat ze in haar eigen bed een boekje lezen, terwijl ik ondertussen de jongste voor lees. Soms willen ze samen een boekje lezen, dan gaan we met z’n allen op het bed van de oudste een boekje lezen. Of de oudste leest de jongste voor terwijl ik de vaatwasser uitruim en weer inruim. Ik laat de kinderen kiezen wat ze willen en waar ze behoefte aan hebben. Na twee dagen werken achter elkaar is dat vaak allebei 1 op 1 aandacht met mij en een boekje lezen.
Als de jongste dan in bed ligt, lees ik nog even met de oudste en gaat ze ook lekker slapen.
En dan nog opruimen
En dan moet de keuken nog worden opgeruimd. Ik smeer alvast het brood voor de volgende dag en dan ben ik wel toe aan een kopje thee.
Een drukke avondspits zo alleen, maar we redden ons. De kinderen worden er steeds makkelijker in en kunnen goed meehelpen. Des te meer genieten we van de rustige avonden op mijn vrije dagen. Dan nemen we wat meer tijd voor het eten en het bed ritueel. Zo halen we de verloren tijd op mijn werkdagen weer in.
Hoe regel jij de avondspits in huis? Laat een reactie achter onder deze blog.
Herkenbaar hoor. Ik werk 3 dagen en op maandag schuiven we bij opa en oma aan omdat daar de kinderen al zij, donderdag eten we spaghetti of nasi. Kan ik op woensdag al klaar maken en hoeven we alleen maar op te warmen. Op vrijdag eten we pizza, patat of pannekoeken. Dan plakken we er gelijk opblijven aan vast. Zeker als ik op donderdag kantoordagje heb dan voelt het als race tegen de klok.
Handig dat je bij opa en oma kan aanschuiven. Dat scheelt toch weer een dag. Fijn om te lezen dat het herkenbaar is.