Hoe mijn juli-baby een juni-baby werd.
In mijn laatste zwangerschap-update schreef ik al over de zwangerschapsdiabetes. Gelukkig bleven mijn suikerwaardes steeds netjes. Maar stond ik nog wel onder controle in het ziekenhuis, omdat de baby flink voor liep op de groei. Na de groei-echo werd ik naar huis gestuurd, met de keus of ik ingeleid wilde worden.
Maar toen we een week later op controle kwamen, was de keus al voor mij gemaakt. Ze wilden niet het risico lopen dat de baby vast zou komen te zitten met de schouder.
De inleiding
Even omschakelen dus, maar vond het ook wel prima. Ik was wel een beetje klaar met zwanger zijn. Het warme weer en vocht in mijn handen en voeten hielp daar ook niet echt bij.
De datum werd gepland. Met 38 weken zou ik ingeleid worden.
Toch werd dat nog even spannend omdat de baby, bij de controle een paar dagen eerder niet meer lag ingedaald en ook zijn hoofd niet voor de uitgang lag.
Op donderdag 18 juni, met 37+6 mochten we ons melden om te kijken hoe hij lag en of ik al ontsluiting had of dat ik een ballonnetje zou krijgen. Als dat laatste het geval was, moest ik waarschijnlijk blijven slapen. Zodat ze de volgende ochtend konden starten met inleiden. Voordat we naar het ziekenhuis gingen maakte ik snel nog een laatste buik foto.
Na een ctg van een uur, met af en toe wat harde buiken, kwam de de verloskundige om de voelen hoe de baby lag en te controleren of ik al ontsluiting had.
En toen ging alles in sneltrein vaart.
Omdat hij goed lag en ik al 4cm ontsluiting had, werd besloten dat ze mijn vliezen meteen zouden breken. Want anders was het maar weer afwachten hoe hij de volgende dag zou liggen.
Om 15.30 werden mijn vliezen gebroken en kreeg ik voor de zekerheid alvast een infuusnaald. De dienst van de verloskundige zat er op en ze zou mij overdragen aan de volgende. Die zou dan starten met weeën opwekkers.
De bevalling
Tijdens de wisseling van dienst, kwamen bij mij de weeën al vrij snel vanzelf op gang. Die weeën opwekkers heb ik dus nooit gekregen.
Ik werd naar een verloskamer gebracht en mijn man is nog snel de tas uit de auto gaan halen.
Na een tijdje onder de douche, met serieuze weeën, kwam de verloskundige rond 18.15 mijn ontsluiting checken. 5cm, maar de baarmoedermond was al wel helemaal verstreken. Daarna ging het snel. De weeën volgenden elkaar steeds sneller op en ik kreeg persdrang. Nog een keer onsluiting checken, 8 cm! Dat ging snel ineens. Niet veel later mocht ik mee persen en om 19.32 werd onze hij geboren. Ik heb hem zelf aangepakt.
We wisten van tevoren het geslacht niet, dus het was een grote verrassing. We hebben een zoon, Roan!
En wat lijkt hij op zijn grote broer!
We kregen alle tijd van de verloskundige. We hebben eerst de kinderen gebeld om ze te vertellen dat ze een broertje hadden en daarna andere familieleden. Al vrij snel dronk hij aan de borst en pas ruim 1,5 uur na de geboorte werden de controles gedaan en werd hij aangekleed.
Vanwege zijn flinke gewicht, moesten we een nachtje blijven om zijn suikerwaardes te controleren.
Deze waren de hele nacht netjes, dus mochten we de volgende ochtend naar huis.
Klaar voor de ontmoeting met zijn trotse grote zus en broer!
Hoe gaat het nu?
Ik kijk met een goed gevoel op terug mijn bevalling. Ik vond het van tevoren best spannend. Want hoe zou mijn lichaam reageren op inleiden en was de baby er echt wel klaar voor? Blijkbaar was dat dus zo. Ik ben voor de 3e keer op eigen kracht bevallen, zonder hulpmiddelen of pijnbestrijding. Mijn lichaam was er dus wel klaar voor. En ook onze zoon doet het super goed. “Alsof hij gewoon met 40 weken is geboren” zei de kraamhulp. Hij drinkt en groeit goed en is een heel lief en tevreden mannetje. Echt een cadeautje na een pittige zwangerschap.
Ik voel mezelf ook goed. Wel snel moe en als ik teveel doe, voel ik dat nog wel in mijn bekken. We zijn inmiddels 2 weken verder, de kinderen hebben nu zomervakantie. Dus we gaan lekker genieten van elkaar en wennen aan ons gezin van 5 ♡
Wil jij ook graag jou (bevallings)verhaal delen door middel van een gastblog? Stuur dan een bericht via het contactformulier.
Lees ook: Mijn bevalling – 4 jaar geleden
Wat een mooi verhaal. Blij dat het zo goed verlopen is bij jou. Mijn derde bevalling was de zwaarste van allemaal, maar het cadeau in je armen is onbetaalbaar :-).
Wat fijn dat ze je zo in de gaten hebben gehouden. Wat een mooie vlotte bevalling zonder weeën opwekkers (die zijn echt geen pretje). Jullie hebben er een prachtige zoon bij met een prachtige naam! Geniet lekker van en met elkaar! Neem je tijd om te herstellen!