Lisette van Enjoy HSP schreef een gastblog over haar gevoel toen ze hoorde dat de scholen weer open gingen.
Lees je mee?
De scholen zijn weer open. Wat een opluchting zeg! Kan ik eindelijk de pet van juf weer afzetten. Hopelijk nu echt definitief. Iets wat ik met liefde doe. Toch merkte ik ook dat ik niet blij was dat de scholen weer open gingen.
Ik was verbaast toen de mededeling kwam
Eerlijk gezegd was ik erg verbaasd toen de geruchten kwamen dat de basisscholen weer open zouden gaan. Ik had het echt niet verwacht. Ik merkte ook meteen weerstand bij mezelf. Mijn gedachten kwamen echt helemaal in opstand. Ze kunnen nu toch nog niet naar school gaan! Hoe moet dat dan met werken? Hoe kunnen we dat dan gaan regelen? Krijgt onze zoon wel genoeg uitdaging op school? (Hij heeft een ontwikkelingsvoorsprong en voor de lockdown verveelde hij zich op school.) Dat waren allemaal vragen die bij me opkwamen.
Ik schaamde me een beetje voor deze gedachten
Ik sprak mezelf meteen terecht toen ik deze vragen bij mezelf opmerkte. Wat ben ik toch een egoïstisch mens. Ik denk alleen maar aan mezelf en niet eens aan onze zoon. Misschien wil hij juist wel naar school. Die negatieve gedachtes mogen er niet zijn. Snel in de vrieskist stoppen.
Ik voelde me een kleine kleuter die zijn zin niet kreeg
Toen ik deze tweestrijd mij mezelf bemerkte, ben ik een stap achteruit gaan doen. Wat is toch de reden dat ik me boos voel, maar ook opstandig. Ik had geen zin om tegen onze zoon te zeggen dat de scholen weer open mochten. Ik voelde me echt zo’n kleine kleuter die zijn zin niet kreeg. Heerlijk tegen alles en iedereen in gaat. Als ik niet zeg dat de scholen open mogen, dan is het er ook niet.
Er komt weer een nieuw patroon aan en dat vind ik lastig
Ik ben gaan opschrijven wat er nou allemaal in mijn hoofd omging, want ik snapte er helemaal niks meer van. Door mijn volle hoofd kon ik er ook geen logica in vinden. Toen alles op papier stond, viel ineens het kwartje. Er moet weer een nieuw patroon worden gevonden. Iets wat ik niet zo leuk vind. Toen ik dat naar mezelf ging benoemen merkte ik dat de weerstand minder werd. Ik erkende dat ik het lastig vind nieuwe patronen
Ik ben gaan kijken welke kleine stap ik kon nemen
Nadat de weerstand weg was en ik alles uit mijn hoofd had geschreven. Ben ik gaan kijken wat ik kon gaan doen. Zodat ik wel vooruit ga en niet ga niksen of achteruit ga. Ik had besloten om op te schrijven hoe het nieuwe schema eruit zou komen te zien. Ik heb dit schema vervolgens met mijn man gedeeld.
We hebben met zijn alle naar de persconferentie gekeken
Ik heb al heel lang geen persconferentie gekeken, maar het leek alsof onze zoon het aanvoelde. Er gaat wat belangrijks komen. Hij wilde ineens persé de persconferentie zien. Iets wat hij nog nooit heeft gezien. Hij is pas 5 jaar, dus vind ik dat ook niet echt nodig. Hij weet ook helemaal niet wat een persconferentie is. Ik moest hier wel heel erg om lachen. Wat is toch de reden dat hij nu juist de persconferentie wil zien. Oh ja, ik heb nog niet gezegd tegen hem dat de scholen opengaan. Dat had ik bewust niet gedaan, omdat ik het eerst echt zeker wil weten.
We hebben het er met zijn drieën overgehad
Onze zoon vond de persconferentie toch niet zo heel erg leuk, want na 10 minuten ging hij alweer spelen. Wel vroeg hij wat er was met de basisscholen. We hebben hem verteld dat ze opengaan. Hij vond het erg leuk. Kon hij al zijn vriendjes en vriendinnetjes weer zien. Hij bleef ons wel de dagen erna steeds met vragen bestoken. Zo begreep hij maar niet dat hij wel naar school mocht en ik niet naar mijn werk. Op zijn niveau hebben we uitgelegd wat de reden hiervoor was.
Mocht ook jij niet helemaal blij zijn dat de scholen weer opengaan. Neem dan jouw weerstand serieus. Ga kijken waar het aanligt. Welke kleine stap jij kan nemen om het te accepteren.
Vond je dit een interessante blog? Lisette schrijft regelmatig blogs. Zie voor meer inspiratie haar blog Enjoy HSP
